Ninguno supo hablar, los dos estabamos mal.
Sentíamos lo mismo, y nos entendimos sin hablar.
Jamas hablé, y tu tampoco.
El silencio era profundo que hasta se podía mascar,
estaba tan frío y casi en oscuridad
Algo rompio el silencio
"¿qué me das de consejo?"
No sabía como explicar lo que tenía en mi mente para predicar,
asi que callé...¿qué mas podría hacer?
Tu mirada estaba baja,
y la mia también
los suspiros cruzaban el aire...
No supe decirlo
y nose porque
que es lo que habra sucedido
si lo pense muy bien
Luego te fuiste
sentí que no ayude
que el hecho de ser amigos
para mi no era bastante
porque no te conteste
Pero un día sin aviso
yo te llamé
y me dijiste gracias
por el consejo que otorgue
Veo que mis labios
no cantaron ninguna oración
pero mi mirada fue mas que suficiente
para tu comprención
me sentí tan feliz
pues tu ya estabas feliz
te quiero amigo mio
un besito
y me fui...
2 comentarios:
Muchas per muchas gracias por eso...creo queme subio el animo de mucho...XD
Jajajajajaja
Hace tiempo que nadie me dedicaba un escrito ni nada...me siento bien al tenerte a ti como amiga...
Lo que es mejor...tenerte como una hermana que jamás tuve...me encanta saberr que puedo ir a verte y tenerte cerca...es primera vez que me pasa...el hecho de tener a alguien en quien confiar bien cerca...y que puedo ir a visitarlo cuando se me venga en gana...claro que con previo aviso si pus XD
Jajajajajajaja
De verdad...muchas gracias por el dedicado...hace ya mucho tiempo que ya nadie me dedica algo...ahora creo que es mejor queme vaya...
Te lkkero mucho mucho mucho
Si te dijera cuanto te kero no terminaría nunca...XD
Jajajajajaja
Ya mi niña...cuidece harto y que te bien
La dejo
Besos y abrazos
TKM!!!!!
VAND-DRAGON
O silêncio tem peso, cor e sentidos, e também pode dizer muito, este poema é belo e sensível, gostei!
Publicar un comentario